De afgelopen jaren verschijnt het één na het andere boek over het Nederlands slavernijverleden en de rol die steden hierin speelden. Daaruit blijkt dat niet alleen steden met een directe relatie met de Verenigde Oost-Indische Compagnie en de West-Indische Compagnie, daarin verwikkeld waren, maar dat ook dat kleinere steden, zoals Alkmaar, die geen zitting hadden in een VOC- of WIC-kamer, voordeel haalden uit het koloniale verleden en dus ook uit arbeid door tot slaafgemaakten.
Afgelopen zaterdag opende de tentoonstelling ‘Depok: de droom van Cornelis Chastelein’ in het Westfries Museum in Hoorn. Deze tentoonstelling is onderdeel van het nieuwe beleid van het museum om de geschiedenis vanuit meer perspectieven te belichten en meerstemmigheid als leidraad te nemen. In deze tentoonstelling is wel degelijk een ander dan enkel een Europese stem te horen, maar die stem klinkt nog wel heel zacht en voorzichtig. Om het museum te dekoloniseren is meer nodig.
De VOC en VOC-mentaliteit staan nog steeds voor dé Nederlandse identiteit. Dergelijke negentiende-eeuwse mythes zijn historisch incorrect en gebruik daarvan werkt politiserend.
Koloniaal verleden, voortdurende erfenis. Indonesië en Nederland 